بوف کور

 

 تنها چیزی که از من دلجویی می کرد امید نیستی پس از مرگ بود _ فکر زندگی دوباره مرا می ترسانید و خسته می کرد _ من هنوز به این دنیایی که در آن زندگی می کردم انس نگرفته بودم ، دنیای دیگر به چه درد من می خورد ؟